Xbox One آمد

مایکروسافت سرانجام در اواخر ماه می امسال ( برابر اوایل اردیبهشت) کنسول جدید خود، Xbox One را معرفی کرد تا به این ترتیب، مصاف این شرکت با شرکت سونی در صحنه بازی‌های کامپیوتری بار دیگر اوج بگیرد. نخستین کنسول بازی مایکروسافت با برند Xbox در سال 2001 عرضه شده‌ بود؛ عضو دوم این خانواده موسوم به Xbox 360 نیز در سال 2005 رونمایی شد و اکنون پس از حدود هفت سال و نیم، سومین اکس‌باکس این شرکت قدم به میدان گذاشته ‌است.

برای مشاهده بیشتر به ادامه مطلب مراجعه کنید

 

 مایکروسافت در طراحی کنسول جدید خود، بیش از پیش کوشیده‌ است تا آن‌را نه فقط به‌عنوان یک دستگاه بازی، بلکه به‌عنوان یک سامانه سرگرم‌کننده معرفی کند؛ سامانه‌ای که می‌تواند با جای گرفتن در گوشه اتاق نشیمن، در نقش یک واسط ارتباطی، سیستم وب‌گردی، جریان‌دهنده صوت و ویدیوی HD و البته، دستگاه بازی به ایفای نقش بپردازد. از این‌رو است که به‌کارگیری سرویس اسکایپ و برقراری تماس‌های ویدیویی HD این‌بار بیشتر مورد توجه قرار گرفته ‌است. اسکایپ که به‌دلیل خدمات قدرتمند VoIP خود زبان‌زد بود در سال 2011 به تملک مایکروسافت درآمد و همین موضوع به تلفیق بیشتر و بهتر این سرویس ارتباطی در دستگاه‌های مایکروسافتی کمک کرد. و نتیجه؟ هرچند قبلاً Xbox Live و Messenger سرویس‌های ارتباطی استاندارد و پیش‌فرض مایکروسافت بودند اما از این ‌پس اسکایپ نیز در کنار آن‌ها خواهد درخشید و شاید هم به گزینه پیش‌فرض تبدیل شود. کارایی Kinect مایکروسافت هم در مقایسه با مدل پیشین یک گام دیگر به پیش برداشته ‌است و می‌تواند ضمن تشخیص و اجرای کنترل‌های گفتاری مبتنی‌بر زبان طبیعی انسان، صوت را نیز به متن تبدیل کند. کینکت جدید حتی می‌تواند از روی صداهایی که می‌شنود، تعداد افراد حاضر در اتاق را تشخیص دهد و بر‌همین اساس، بازی چندبازیکنی مناسب با آن تعداد را پیشنهاد دهد.

اما از حیث فنی و سخت‌افزاری! پردازنده هشت هسته‌ای این کنسول را AMD به سفارش مایکروسافت طراحی و تولید کرده‌است و از این حیث کمابیش با PS4 سونی دارای نقاط اشتراک جالب‌توجهی است. هرچند قبلاً شایع شده‌ بود که پردازنده اکس‌باکس جدید توسط آی‌بی‌ام و منطبق‌بر معماری PowerPC ساخته خواهد شد اما سرانجام مشخص شد که گزینه مایکروسافت، تراشه‌های x86 شرکت AMD است. انتخاب معماری رایج x86 به‌جای پردازنده‌های سفارشی و خاص، دست‌کم دارای دو مزیت عمده‌ بود: یکی توسعه سریع‌تر این تراشه‌ها در مقایسه با تراشه‌های سفارشی، دیگری آسان‌تر شدن توسعه نرم‌افزار و بازی‌های کامپیوتری برای بازی‌سازان.

نمود فناوری‌های روز در بعد ارتباطی نیز ضمن مقایسه اکس‌باکس360 با اکس‌باکس وان، آشکار می‌شود. در حالی‌که کنسول قدیمی استانداردهای اترنت 802.11b/g/n وای‌فای را اساس کار خود قرار داده ‌بود در گونه جدید، استانداردهای اترنت 802.11n و WiFi Direct خودنمایی می‌کنند. دیسک‌گردان کنسول نیز که قبلاً دی‌وی‌دی می‌خواند، اکنون علاوه‌بر دی‌وی‌دی دیسک‌های بلو‌ری را نیز پشتیبانی می‌کند. درگاه‌های USB 2.0 نیز اکنون با چندین درگاه USB 3.0 جایگزین شده‌اند. دربعد فناوری‌ تصویری نیز تفاوت محسوس است چون در فهرست مشخصات این کنسول، سازگاری با فناوری‌های نوین 4K و 1080p جلب‌توجه می‌کند. اما از Smart Glass چه خبر؟ نسل کنونی سامانه اسمارت‌گلس تقریباً قلمرو محدودی دارد چون بازی‌های اندکی از قابلیت‌های آن پشتیبانی می‌کنند و از سوی دیگر، واسط کاربر آن نیز ساده‌ است. اما خبر خوب این‌که نسخه جدید اسمارت‌گلس در اکس‌باکس وان طوری طراحی شده‌است که علاوه‌بر اسمارت‌فون‌های ویندوزفون8 با دستگاه‌های آندروئیدی و iOS نیز سازگار است.

و یکی از معایب اکس‌باکس وان: یکی پشتیبانی نکردن رسمی از بازی‌های اکس‌باکس 360! هرچند شاید بتوان با استفاده از میان‌افزارها بعضی از بازی‌های قدیمی‌تر را روی کنسول جدید نیز اجرا کرد اما موضع رسمی مایکروسافت پشتیبانی نکردن از بازی‌های قدیمی‌ است.