زندگی در کامپیوتر (بخش دوم)

بالاخره پس از گذشت حدود سی سال از زمانی که کاربران بخش اعظم کارهای پردازش، تولید و مصرف محتوای خود را با استفاده از کامپیوترهای شخصی (چه رومیزی و چه قابل حمل) انجام دادند، اکنون علاوه‌بر آن سیستم‌های جاگیر و پر سر و صدا، گزینه‌های دیگری هم در اختیار دارند. سال‌ها پیش، برای در‌اختیار داشتن یک سیستم پردازشی لازم بود قطعاتی انتخاب شود، در جعبه‌ای قرار گیرد و به صفحه کلید و ماوس و نمایشگر متصل شود.

برای مشاهده ادامه خبر به ادامه مطلب مراجعه کنید

در نهایت، کامپیوتری همه کاره حاصل می‌شد که شاید به همه قدرت آن نیز نیازی نداشتیم. اما اکنون این دستچین کردن منابع پردازشی و ذخیره‌سازی، ورودی و خروجی و هماهنگ‌کردن و کنار هم چیدن آن‌ها به گونه‌ای دیگر در جریان است.

اکنون وقتی شما اسمارت‌فون ، تلویزیون هوشمند و حتی خودرو یا یخچالی برای خانه انتخاب می‌کنید، علاوه‌بر تأمین ملزومات زندگی خود به نوعی یک سیستم کامپیوتری را نیز جمع کرده‌اید و اگر کمی با مقوله‌های فناوری آشنا باشیم قطعاً در انتخاب این ابزارها و هماهنگی میان آن‌ها دقت خواهیم کرد. در چنین شرایطی خانه شما تبدیل به یک کامپیوتر بسیار بزرگ می‌شود که کیس، نمایشگر، صفحه‌کلید و پردازشگر آن، در و دیوار و ابزارهای دور و برتان است. رسیدن به این مرحله از دسترسی به منابع پردازشی و اطلاعاتی مدت‌ها زمان برده است و شاید بتوان گفت که امروز همه‌چیز برای استفاده از این امکان آماده است. تغییر رفتار کاربران در استفاده از ابزارهای پردازشی، مسیر پردازش را به سویی کشانده که بازنگری در نحوه ارائه سیستم‌های پردازشی را نیز  طلب می‌کند. سبک جدید زندگی دیجیتال و رویا‌رویی انسان امروز با اقیانوسی بی‌کران از اطلاعات و در نتیجه، نیاز وی به مدیریت و پردازش این حجم عظیم داده‌ها، وجود راهکارهای مناسبی را الزامی کرده است. تبلت‌ها در چنین دوره‌ای به کمک بسیاری از کاربران آمده‌اند؛ ابزاری که به تعبیری چیزی بین کامپیوتر و اسمارت‌فون بوده و پیوندی بین کاربران این دو ابزار ایجاد کرده است. تبلت کلید دستیابی بهینه به اطلاعاتی است که امروزه در دنیا در گردش است و روزانه بر میزانش افزوده می‌شود.
در مقاله پیش رو، تلاش شده تا به جایگاه تبلت در فضای رایانش (Computing) امروز و آینده نگاهی گذرا انداخته شود و به این موضوع توجه شود که تبلت ابزاری مستقل نیست بلکه یکی از ده‌ها ابزار پردازشی است که در کنار سایر گزینه‌های پردازشی امروزی معنا می‌یابد.هرچند از اوج‌گیری تبلت‌ها زمان زیادی نمی‌گذرد، ایده تبلت‌ها سال‌های سال است که از سوی بسیاری از متخصصان و شرکت‌ها دنبال می‌شده است. طی چند سال اخیر و با فراهم آمدن زمینه‌های لازم برای همه‌گیر شدن تبلت‌ها و مهم‌تر از همه، تغییر سبک استفاده از اطلاعات از سوی کاربران، تبلت‌ها در خط مقدم ابزارهای رایانش (Computing) به‌خصوص در حوزه مصرف محتوا قرار گرفته‌اند. رابط کاربری خاص تبلت‌ها یکی از برگ‌های برنده آن در مرور اطلاعات بی‌کرانی است که کاربران هر روز با آن مواجه هستند؛ چیزی که دیگر با ماوس و صفحه کلید (دست‌کم در حوزه مصرف محتوا ) امکان ندارد یا بسیار دشوار است.

دوره دوم: اسمارت‌فون‌ها و تبلت‌ها

با ارائه اسمارت‌فون‌ها، گروهی از کاربران پی‌سی‌ها قادر شدند برخی از کارهایی را که مجبور بودند از پشت میز خود در خانه یا محل کار انجام دهند، در داخل مترو، در جمع دوستان یا هنگام خرید انجام دهند. مدتی بعد تبلت‌ها هم آمدند و بازهم گزینه‌ای دیگر در‌اختیار مردم قرار گرفت.
اکنون آن‌هایی که تا پیش از این، از پی‌سی برای مصرف محتوا استفاده می‌کردند، با ابزاری آشنا می‌شدند که آن‌ها را قادر می‌ساخت بدون این‌که مجبور به نشستن پشت میز اداره یا خانه باشند، از هر جایی و در هر زمانی به مصرف محتوا بپردازند. ورودی و خروجی تبلت‌ها در نمایشگر آن‌ها خلاصه شد و این گزینه در کنار اسمارت‌فون آن‌قدر محبوب شد که بخش بزرگی از کاربران پی‌سی‌های سنتی از سیستم‌های رو‌میزی و نظایر آن، به اسمارت‌فون‌ها و تبلت‌ها روی آوردند. آن‌چنان‌که فعالان حوزه پی‌سی‌های سنتی احساس خطر کردند و صد البته حق هم داشتند‌؛ با این‌که آمارها همچنان رشد بازار پی‌سی را نشان می‌داد اما از سرعت این رشد به‌طور چشمگیری کاسته شده بود و آشکارا در برابر رشد دویست درصدی بازار تبلت و پنجاه درصدی بازار اسمارت‌فون کم آورد. اینجا بود که بسیاری از کارشناسان از آغاز عصر جدید رایانش و حتی پایان عمر پی‌سی سخن به میان آوردند.

تکرار دوباره تاریخ توسط کلاود(قسمت اول)

با جدی شدن محاسبات ابری، تکه‌ای مهم از پازل رایانش  جدید هم کنار سایر قطعات قرار گرفت. به عبارت دیگر، اکنون امکان تبدیل personal computing به personalized computing فراهم شده است. شاید شما هم اصطلاح «مین‌فریم در آسمان» را شنیده باشید. کلاود امکان تحقق personalized computing را فراهم کرده است و در آینده‌ای نه‌چندان دور به pesonalized distributed computing نیز خواهیم رسید. در واقع، رفتار پردازشی تغییر کرده است. در کلاود کاربران به‌جای این‌که نرم‌افزاری را به‌طور محلی در‌اختیار داشته باشند، یک حساب‌کاربری در‌اختیار دارند. ترمینال‌های امروزی (که تبلت‌ها مهم‌ترین اعضای آن هستند) برخلاف dumb terminalها قادرند برخی کارها را به‌صورت آفلاین انجام دهند. هرچند، به‌دلیل این‌که امروزه بسیاری از کارهای‌مان باید به‌صورت آنلاین و با اتصال به کلاود انجام شود، شباهت باdumb terminal زیاد است. با این همه، شاید بهتر باشد ترمینال‌های نسل جدید را smart terminal بنامیم. پی‌سی‌ها، تبلت‌ها، اسمارت‌فون‌ها و تلویزیون‌های متصل به شبکه،  مثال‌هایی از این گونه ترمینال‌ها هستند که اکنون به‌خوبی بین مردم جا افتاده‌اند. اکنون برخلاف دوره مین‌فریم‌ها، اندازه و نوع ابزارهایی که با کلاود ارتباط برقرار می‌کنند بسیار متنوع است و از اسمارت‌فون تا پی‌سی را در بر می‌گیرد. پی‌سی‌ها اکنون به هوشمندی زمانی‌که مستقل از کلاود بودند، نیستند و بسیاری از کارها را می‌توان بر دوش کلاود انداخت و از این منظر شباهت بهdumb terminal سابق بیشتر می‌شود. البته ترمینال‌های امروزی نیاز به توان پردازشی قابل قبولی دارند تا بتوانند داده‌های گرافیکی پیچیده امروزی را به نمایش گذارند.

بخش اول مقاله

ماهانه شبکه