اگر کارت ‎ MicroSDمی‌خرید، از این ۵ اشتباه اجتناب کنید!

بعد از خرید تلفن، دوربین یا هر گجت دیگری، معمولا اولین کاری که اکثر ما انجام می‎دهیم خرید یک کارت MicroSD به منظور افزایش فضای ذخیره سازی دستگاه است. اما انتخاب آنها به همین راحتی که شما تصور می‎کنید نیست. انواع و اقسام آنها در بازار موجود است که می‎تواند شما را به راحتی دچار سردرگمی کرده و باعث انتخاب اشتباه شود.

برای مشاهده ادامه خبر به ادامه مطلب مراجعه کنید

  

 پرداخت هزینه اضافی بی‎مورد، عملکرد نادرست، عدم سازگاری با دستگاه و یا کار نکردن کارت از جمله مشکلات انتخاب نادرست این کارت‎ها است.
بخشی از مشکلات انتخاب نادرست MicroSDها به دلیل تعدادی از مشخصه‎های مربوط به کارت‎های حافظه است.

در ادامه سعی خواهیم کرد نگاهی به روش صحیح خواندن این مشخصات داشته باشیم و ببینیم کدام یک از آنها مناسب شما است.

1- خرید کارت‎های ناسازگار

وقتی صحبت از کارت‎های MicroSD در میان باشد، شما اغلب در مورد مشخصات کلی صحبت می‎کنید. تمام کارت‎های MicroSD داخل تمام اسلات‎های MicroSD جا می‎شوند، اما این به این معنا نیست که لزوما تمام آنها کار هم می‎کنند. سه فرمت مختلف و استانداردهای متفاوت برای کارت‎ها وجود دارد که سازگاری آنها را تعیین می‎کند.

این سه فرمت که احتمالا از قبل با آنها آشنا هستید SD, SDHC و SDXC ( یا microSD، microSDHC و microSDXC) هستند، البته هر دو اندازه میکرو و معمولی از ویژگی‎های یکسانی پیروی می‎کنند.

با وجودی که هر یک از این فرمت‎ها از مشخصه SD تبعیت می‎کنند، اما به شیوه یکسان کار نمی‎کنند. در نتیجه، فرمت‎های جدید با فرمت‎های قدیمی‎تر سازگار نیستند و شما نمی‎توانید کارت‎های جدیدتر را در سخت‌افزارهایی که تنها از فرمت‎های قدیمی‎تر پشتیبانی می‎کنند، استفاده کنید.

تفاوت‎های بین این سه فرمت قابل توجه هستند:

• microSD: ظرفیتی تا حداکثر 2 گیگابایت دارد و می‎توان از آن در هر اسلات microSD استفاده کرد.
• 
  
• microSDHC: ظرفیتی بین 2 تا 32 گیگابایت دارد و می‎توان از آن در سخت افزاری که از SDHC یا SDXC پشتیبانی می‎کند استفاده کرد.
• 
  
• microSDXC: ظرفیتی بین 32 گیگابایت تا 2 ترابایت (اگر چه در زمان انتشار این مقاله، ظرفیت 512 گیگابایت بزرگترین میزان موجود است) دارد و تنها می‎توان از آن در دستگاه‎هایی که از SDXC پشتیبانی می‎کنند استفاده کرد.

علاوه بر این، برای بررسی سازگاری کارت با سخت افزار مورد نظر، شما باید به جزئیات دیگری نیز توجه داشته باشید.

ظرفیت فیزیکی

اول از همه این که، سخت افزاری که از اسلات microSDXC پشتیبانی می‎کند به طور خودکار تمام ظرفیت‎های کارت‎های این فرمت را پشتیبانی نمی‎کند. برای مثال، تلفنThe HTC One M9 به طور رسمی‎ از کارت‎هایی تا حداکثر 128 گیگابایت پشتیبانی می‎کند و نمی‎تواند با ظرفیت‎های بیشتر کار کند.

و اگر چنانچه قصد داشته باشید از کارت microSD خود در کامپیوتر شخصی (برای مثال نقل و انتقال فایل‎ها) استفاده کنید، باید مطمئن شوید که کامپیوتر شخصی شما از سیستم فایلی که کارت با آن فرمت شده است پشتیبانی می‎کند. کارت‎های MicroSDXC به طور پیش فرض از سیستم exFAT استفاده می‎کنند. سیستم عامل ویندوز بیش از یک دهه است که از این فرمت پشتیبانی می‎کند. اما تنها نسخه‎های 10.6.5 (Snow Leopard) و بالاتر OS X می‎توانند آن را شناسایی کنند.

Ultra High Speed

فرمت‎های SDHC و SDXC می‎توانند از رابط گذرگاه فوق سریع یا UHS (مدارات پر سرعتی که امکان تبادل داده با نرخ سریع‎تر را فراهم می‎کنند) پشتیبانی کنند. دو نسخه از این گذرگاه فوق سریع وجود دارد: UHS-I با سرعت حداکثر 104 مگابایت در ثانیه و UHS-II با سرعت حداکثر 312 مگابایت در ثانیه.

به منظور بهرمندی از حداکثر توان عملیاتی UHS نیاز است که سخت افزار شما نیز از آن پشتیبانی کند.کارت‎های حافظه UHS در اسلات‎های قدیمی‎تر نیز کار می‎کنند اما سرعت انتقال اطلاعات آنها به 25 مگابایت در ثانیه کاهش میابد.

2- انتخاب سرعت اشتباه

شناسایی سرعت یک کارت microSD نیز به همان پیچیدگی فرمت و سازگاری آن است. چهار روش برای نمایش سرعت یک کارت وجود دارد، و برای سازندگان غیر معمول نیست که از همه آنها استفاده کنند.

کلاس سرعت

کلاس سرعت حداقل سرعت نوشتن یک کارت حافظه را به مگابایت در ثانیه نمایش می‎دهد. چهار کلاس سرعت مختلف به ترتیب زیر وجود دارد:

• Class 2: حداقل 2 مگابایت در ثانیه
• Class 4: حداقل 4 مگابایت در ثانیه
• Class 6: حداقل 6 مگابایت در ثانیه
• Class 10: حداقل 10 مگابایت در ثانیه

نمایش سطح پایه عملکرد به شما کمک می‎کند تا تشخیص دهید که آیا یک کارت برای انجام یک وظیفه خاص مناسب است یا خیر، اما از آنجا که این اطلاعات اشاره‎ای به حداکثر سرعت نمی‎کند، از لحاظ فنی این امکان وجود دارد که یک کارت Class 2 سریع‎تر از یک کارت Class 6 باشد. با وجود سرعت گذرگاه 25 مگابایت در ثانیه‎ای کارت‎های Class 10، این کارت‎ها باید به طور محسوسی (در مقایسه با سرعت 12.5 مگابایت در ثانیه کارت‎های Class 2 تا Class 6) سریع‎تر باشند.

کلاس سرعت UHS

کلاس سرعت UHS حداقل سرعت نوشتن کارت‎های microSD که از سرعت گذرگاه UHS-I و UHS-II پشتیبانی می‎کنند را نمایش می‎دهد. ما این مشخصات را به این دلیل در دسته بندی جداگانه قرار دادیم زیرا بعضی از تولیدکنندگان هر دو کلاس را روی کارت‎های خود چاپ می‎کنند. این دو کلاس سرعت UHS عبارتند از:

• U1: حداقل 10 مگابایت در ثانیه
• U3: حداقل 30 مگابایت در ثانیه

حداکثر سرعت ثبت شده

با وجودی که می‎توان این فرضیه را در نظر داشت که هر چه کلاس سرعت بالاتر باشد عملکرد کلی نیز سریع‎تر خواهد بود، بعضی از تولیدکنندگان یک حداکثر سرعت را نیز برای محصولات خود مشخص می‎کنند.

این سرعت‎ها به صورت مگابایت در ثانیه نمایش داده می‎شوند و به شما این امکان را می‎دهند تا سریع‎ترین کارت‎ها را انتخاب کنید. این سرعت‎ها بر مبنای آزمایش‌های سازنده مشخص می‎شوند، بنابراین ممکن است دستیابی به این اعداد اعلام شده در بهترین شرایط ممکن آزمایشگاهی مقدور باشد نه در عملکردهای شرایط واقعی.

در عمل عوامل خارجی دیگری نیز وجود دارند که روی سرعت خواندن و نوشتن تاثیر می‎گذارند. برای نمونه، اگر شما در حال کپی کردن فایل روی کامپیوتر شخصی خود باشید، مشخصات کامپیوتر و حتی کابل USB که شما از آن استفاده می‎کنید هم در این جریان تاثیر گذار هستند.

سرعت نسبی

روش دیگری که تولیدکنندگان سرعت کارت‎هایشان را با آن نمایش می‎دهند به روزهای قدیمی‎ رایت سی‎دی باز می‎گردد. نرخ انتقال اصلی‎ داده برای سی‎دی‎ها 150 کیلوبایت در ثانیه بود. بعد از توسعه درایوها، آنها در تبلیغات خودشان از عبارتی مثل 2x, 4x, 16x و نظایر آن برای نشان دادن اینکه چند برابر سریع‎تر از مقدار 150 کیلوبایت در ثانیه بودند استفاده می‎کردند.

کارت‎های MicroSD نیز اغلب از برچسب‎هایی به همین شکل استفاده می‎کنند.

وقتی کارتی به عنوان 100x معرفی می‎شود به معنای 100 x 150 کیلوبایت در ثانیه یا به عبارتی 15 مگابایت در ثانیه است. البته باز هم نباید فراموش کرد که رسیدن به چنین سرعتی تحت شرایط ایده ال آزمایشگاهی سنجیده شده است.

3- انتخاب کارت‎های نامناسب برای انجام وظایفی مشخص

وقتی یک کارت microSD خریداری می‎کنید، لازم است نمونه‎ای را انتخاب کنید که با نوع استفاده شما سازگار باشد. این به این معنا است که انتخاب کارتی که به اندازه کافی پرظرفیت و سریع باشد، لزوما پرظرفیت‎ترین و سریع‎ترین کارت موجود نیست. کارت‎های پرظرفیت UHS-II U3 هنوز قیمتهای بسیار بالایی دارند و شما همیشه هم متوجه مزایای آن نخواهید شد.

اگر از کارت microSD برای افزایش فضای ذخیره سازی تلفن هوشمند خود استفاده می‎کنید، قابل قبول است که پرظرفیت‎ترین کارت موجودی که می‎توانید را انتخاب کنید. در همین حال، با توجه به اینکه شما قرار نیست دائما فایل‎های حجیم را مبادله کنید، سرعت نباید اولویت اصلی شما باشد.

استثنایی که ممکن است در این بین وجود داشته باشد زمانی است که شما از یک تلفن پیشرفته که می‎تواند ویدیوهای 4K را تولید کند استفاده می‎کنید، تحت چنین شرایطی هر دو مشخصه ظرفیت و سرعت بالا از اهمیت برخوردار است.

پاناسونیک برای فیلم‎برداری 4K یک کارت UHS Speed Class 3 م(U3) را توصیه می‎کند. برای ویدیوهای full HD نیز Class 10 یا Class 6 توصیه شده است. اگر سرعت نوشتن کارت شما بیش از اندازه کند باشد، باعث جا انداختن فریم‎ها و در نتیجه تولید یک ویدیوی پرش دار می‎شود.

برای عکاسی، بعضی از کاربران ترجیح می‎دهند به جای یک کارت پرظرفیت از چند کارت کم ظرفیت‎تر استفاده کنند تا با این کار خطر از بین رفتن تمامی‎ عکس‎هایشان را در صورت آسیب دیدن یک کارت به حداقل برسانند.

اگر شما از فرمت RAW برای عکاسی استفاده می‎کنید که معمولا باعث تولید فایل‎هایی با حجم 20 مگابایت یا بیشتر می‎شود، بهتر است از مزایای سرعت U1 یا U3 بهره‎مند شوید (البته آنها حداقل به فرمت SDHC نیاز دارند).

این نکته را نیز باید در نظر داشته باشید که در یک مبدل SD تفاوتی بین یک کارت SD بزرگ و یک کارت microSD وجود ندارد. اگر دوربین شما تنها اسلات SD را پشتیبانی می‎کند، شما همچنان می‎توانید از یک کارت microSD در آن استفاده کنید.

4- خرید کارت‎های تقلبی

هر چند به وضوح روشن است که نباید سراغ کارت‎های تقلبی رفت، اما متاسفانه هنگام خرید به راحتی ممکن است گرفتار آنها شوید. اگر شما در یک فروشگاه ناشناس به کارت‎های حافظه مارک دار ارزان قیمت برخورد کردید، حتما این خطر وجود دارد که ممکن است پیشنهادی که به شما داده می‎شود تقلبی باشد. چند سال پیش یکی از مهندسان شرکت سن‎دیسک اعلام کرد که یک سوم کارت‎های موجود در بازار که نشان سن‎دیسک دارند تقلبی هستند. بعید است که این میزان از آن زمان کاهش پیدا کرده باشد.

در راهنمای خرید سایت Ebay صفحه‎ای وجود دارد که نشان می‎دهد محصولات تقلبی چقدر رایج هستند. فروشندگان Amazon Warehouse نیز به این کار متهم شده‎اند. اگر شما از منابع نامطمئن خرید می‎کنید، حتما قبل از خرید اول نظرات دیگران را در مورد این محصول بررسی کنید.

معمولا ظرفیت کارت‎های تقلبی از آنچه روی آنها چاپ شده به مراتب کمتر است و شما تا زمانی که کل کارت را پر نکرده باشید متوجه این موضوع نخواهید شد. برای بررسی اصل بودن کارت‎هایی که قبلا خریداری کرده‎اید می‎توانید از نرم افزار H2testw برای ویندوز، یا F3 برای مک و لینوکس استفاده کنید.

5- برندهای ناشناس را فراموش کنید

همه ما کارت‎های حافظه فلشی داشته‎ایم که یکباره و بدون دلیل مشخصی از کار افتاده‎اند. کارت‎های microSD هم روزی خراب می‎شوند و وقتی این اتفاق افتاد، آنها تمام داده‎های شما را هم با خود خواهند برد. به همین علت خرید کارت از برندهای بزرگ و معروف همیشه عاقلانه‎تر از خرید کارت‎های ارزان بی نام و نشان است.

شما با خرید کارت‎هایی که در برابر شوک، آب و حتی اشعه اکس فرودگاه محافظت شده‎اند، می‎توانید انتظار عملکردی بهتر، سطح بالاتری از قابلیت اطمینان، و همچنین استحکام بیشتری از آنها داشته باشید.

همچنین بهتر است از برندهایی استفاده کنید که به شما پیشنهاد ضمانت مادام العمر (تعویض کارت با یک کارت جدید در صورت خرابی) و یا دسترسی به نرم افزار image recovery (برای بازیابی اطلاعات از کارت‎های خراب یا آسیب دیده) را می‎دهند. برای نمونه تولیدکنندگانی مثل Lexar و SanDisk این خدمات را به استاندارد کار خود تبدیل کرده‎اند.

کارت MicroSD ایده‎ال شما کدام است؟

عوامل متعددی در انتخابات یک کارت ایده ال وجود دارد که باید آنها را مد نظر قرار داد، اما بعد از اینکه شما با مفاهیمی‎ مثل سرعت، فضا و اصطلاحات فنی دیگر آشنا شدید، انتخاب یک نمونه مناسب از بین انواع و اقسام این کارت‎ها بسیار راحت‎تر خواهد شد. به عنوان یک قانون کلی، همیشه بهتر است کارت‎های خاص را برای انجام وظایف خاص خریداری کنید. با این کار شما این تضمین را خواهید داشت که بهترین ترکیب از سرعت و ظرفیت را برای سخت افزار خود انتخاب کرده و در حالت کلی به بهترین عملکرد خواهید رسید.

ماهانه شبکه